In Memoriam Sascha van der Ven

Op 20 mei overleed Sascha van der Ven. Sascha was de pianist van Mediant en daarvoor vele jaren als muzikant actief in het Jongerenkoor. Gerard Marlet gaat in op de grote betekenis van Sascha voor de muziek, die zo sterk met de vieringen verbonden is. Daaronder vindt u het gebed dat voor Sascha werd uitgesproken tijdens de zondagsviering kort na zijn overlijden.

Ter herinnering aan Sascha van der Ven
Eind 1987 kreeg de familie Van der Ven aan de Meenkselaan 33 in Driebergen – waar ze een aantal jaren daarvoor vanuit Bemmel waren neergestreken – bezoek van een delegatie van het bestuur van het RK Jongerenkoor Driebergen, zoals het JKD toen nog voluit heette. De oudste zoon, Serge, was toen al gerechtigd om lid te worden en de jongste zoon Sascha zou op 29 januari van het nieuwe jaar de vereiste 15-jarige leeftijd bereiken. Serge moest er niets van hebben maar Sascha liet zich overhalen om lid te worden van het koor.
Al snel veroverde hij een vaste plek in het koor en in de Notedop, met zijn kenmerkende stoere cowboylaarzen en fleurige katoenen sjaal met Bretonse streep. Zijn ongekende muzikale talent werd ook snel duidelijk. Als zanger bij de bassen, maar vooral als muzikant. Al snel verdreef hij de bassist uit het combo en later ook de pianist. Zijn broer Serge kwam twee jaar later toch bij het koor en sloot zich uiteindelijk ook bij het combo aan, samen met de eveneens virtuoze drummer Maurits van de Kamp. Toen in 1994 ook nog deambitieuze dirigent Teus de Vries werd gestrikt was het Gouden Kwartet compleet en kon het JKD zich opmaken voor de – zoals die in het in 2023 verschenen boek over de geschiedenis
van het JKD worden genoemd – ‘zeven vette jaren’ uit de ruim vijftigjarige geschiedenis. Met als onbetwist hoogtepunt de zelfgeschreven en gecomponeerde musical De Banden die in 1998 twee keer voor een uitverkochte en uitbundige zaal is uitgevoerd.
Sascha speelde daarin een belangrijke rol; als componist, arrangeur en – vooral – als multi-instrumentalist. Zoals hij in alle 37 jaar dat hij actief was als muzikant in onze kerk een belangrijke rol speelde. Van 1988 tot 2003 bij het JKD, waar hij tot één van de drie leden uit de geschiedenis behoort die de volle vijftien jaar (om het jonge karakter te behouden was de leeftijdsgrens van het JKD lange tijd van 15 tot 30 jaar) lid is geweest. En vanaf de oprichting in 1999 bij Mediant, waar hij kon blijven samenwerken met dirigent Teus de Vries en later met Ronald van Eunen. Daarvan was en bleef hij tot op zijn laatste dag de vaste pianist en beleefde hij vele nieuwe muzikale hoogtepunten waarvoor hij in 2024 door de parochie werd geëerd met een Oorkonde van Dankbaarheid. De laatste keer dat wij in die rol van hem mochten genieten was tijdens de Paaswake, op zaterdagavond 19 april jongstleden. Het ging toen al een tijdje niet zo goed met zijn gezondheid, maar hij speelde!
Een maand en een dag later overleed hij. Pas 52 jaar oud. Op die dag verloren velen in onze kerk een trouwe vriend, met wie ze jarenlang lief en leed deelden. Op die dag verloor de parochie zijn briljante pianist, bassist, componist en arrangeur, die alles bij elkaar naar schatting zo’n zevenduizend uren onbezoldigd in de kerk actief was. In 2019 kreeg hij daarvoor dan ook volkomen terecht de Willibrord-onderscheiding, die door het bisdom wordt uitgereikt aan mensen die zich op onderscheidende wijze hebben ingezet voor de kerkmuziek. En dat heeft Sascha als geen ander. Hij was er altijd. Hij was altijd op tijd. Hij was altijd tot in de puntjes voorbereid. En dat verwachtte hij ook van anderen.
Sacha van der Ven is onvervangbaar.
We zullen hem verschrikkelijk missen.
Maar hij blijft voor altijd in ons hart.

Namens de locatie St. Petrus’ banden van de RK parochie Heilige Familie,
Gerard Marlet

Gebed, uitgesproken tijdens de zondagsviering
Eeuwige God,
U die de bron bent van alle schoonheid en harmonie,
wij gedenken vandaag Sascha die met zijn hart en handen Uw schepping tot klinken bracht.
Dankbaar zijn wij voor de muziek die hij schonk;
klanken die troostten, ontroerden, en mensen met elkaar verbond.
Nu zijn handen stil zijn gevallen, vertrouwen wij hem toe aan Uw liefdevolle nabijheid.
Dat hij mag rusten in Uw vrede, waar de stilte vol muziek is
en waar zijn ziel mag opgaan in het lied van Uw grote liefde.

(Anette de Groot)